मेरो चस्मा :राजु कुमार उप्रेती (कविता)

13

ए मेरो चस्मा
मैले किनेको अनि मैले लाएको
मेरै आफ्नो चस्मा ।
न मेरो अनुहारमा सुहाएको छ
न मेरो कानमा अडिएको राम्रो संग
बाहिर हेर्छु सबै अर्कै देख्छु
घरी घरी आखै बन्द पार्ने मेरो चस्मा
ए मेरो चस्मा …….
न अरुलाई राम्रो देख्छु
बेलाबेला आफैलाई झुक्याउने मेरो चस्मा
दुई संगै बसेनी शंका गर्छ मेरो चस्मा
एउटै बाटो हिनेनी शंका गर्छ मेरो चस्मा
कहिले त निकालेर फालुफालु लाग्छ मेरो चस्मा
हैन म सगै सानै देखीको सहयात्री मेरो चस्मा
मैले जे सोच्यो जे भन्यो तेहि गर्ने चस्मा
यसो बिचार गरेकोत बिचरा चस्मा
बिचरा चस्माको त के दोश हगि
चस्मा चलाउने मेरो मन पो दोषी रहेछ
वल्ल थाहा पाए गरौ के त्यति बेला सम्म
मेरो मन छिप्पि सकेको रहेछ
मैले मनलाई नियन्त्रण गर्न सक्दिन
अब जे छु त्यहि हुन्छु जे चलि रहेछ
त्यहि चल्छ मेरो चस्म बल्ल बुझे
मनै खराब रहेछु बिचरा मेरो चस्मा
आखिर निश्चल निर्मल र सरल रहेछ
बुझ्न नसक्नु मेरो भुल रहेछ
जान्न नसक्नु मेरो कमजोरी रहेछ
एकदिन चस्मा हैन मन सफा पारी हेरे
चस्माको दोश हैन रहेछ मेरो मन
मेरो मष्तिक अनि बनी जो म संगै छ
आखिर मेरो कमजोरी नै कमजोरीले भरीएको
म त एउटा मखुण्डो जस्तै मानब रहेछु
मेरो बिचरा चस्मा………।